Stanęła na miękkim dywanie przed dużymi drzwiami.
Kaito stał za nią i wskazał drogę przez drzwi.
Anabella zapomniała zrobić wyrzuty Kaito za to, że bez jej pozwolenia teleportował ją, tak zachwycił ją ogromny zamek.
Dziewczyna podeszła do drzwi, które nagle otworzyły się.
Anabella otworzyła szerzej oczy.
W drzwiach ukazała się wielki korytarz, na którym stały służące i służący.
Wszyscy pokłonili się.
Anabella weszła do środka, Kaito za nią.
Dalej z korytarza było wejście na schody.
Na schodach stała piękna dziewczyna, trzymała czerwone kwiaty.

Dziewczyna zeszła i podeszła do Kaito.
Wręczyła mu kwiaty, po czym pokłoniła się.
Anabella poczuła się trochę zazdrosna.
- Nazywam się Marietta. Będę pani służyć. Do tej pory sprawowałam władzę nad służącymi panienki.
Anabella odczuła, że już jej nie lubi.
- A teraz proszę za mną.
Marietta poszła na górę schodami pierwsza.
- Nie uznają cię za swoją panią, dopóki nie założysz diademu. - szepnął Kaito.
- Za panią? Co jest grane?
- Dowiesz się za chwilę.
Marietta wprowadziła ich do wielkiego pokoju.
- Panie Kaito, proszę wyjść.
Anabella zaśmiała się na ten dobór słów, jednak Kaito wyszedł.
Marietta nakazała Anabelli usiąść w wielkim i miękkim fotelu.
Anabella ni się obejrzała, a już tak wyglądała:

Wstała przejrzała się w lustrze.
- Śliczna suknia, ale na mnie chyba nie pasuje.
- Ma pani rację.

- Szczera. - pomyślała Anabella
Po chwili wszedł Kaito, podchodził do Anabelli.
W połowie drogi zatrzymał się na chwilę.
- Ślicznie wyglądasz.
- Powiedz to lepiej jej...
- Panie Kaito, proszę dać mi kwiaty.
Marietta wplotła kwiaty we włosy Anabelli, teraz było o wiele lepiej.
- hm... jednego kwiatu zabrakło.
Kaito wkłada ostatni kwiat we włosy Anabelli.
Marietta otworzyłaby usta, gdyby nie była dobrze wychowana i tylko wytrzeszczyła oczy.
- Mariet, zaprowadź nas do tajemnej sali.
- Tajemnej sali?
- Tak.
Marietta zaprowadziła ich do tajemniczego pokoju, otworzyła coś w rodzaju sejfu.
- Proszę - powiedziała od niechcenia i wręczyła jej jakieś kwadratowe pudełko.
Nagle pudełko zaświeciło się, otworzyło i o to co wyleciało w górę:

- Eh? Co to jest?
Zauważyła, że Marietta klęczy na kolanach przed nią.
- To strawbery berry (czyt. strołberi beri). Uaktywnia się tylko kiedy dotknie go królewska moc, panienko.
- To będzie twoja nowa broń. Pamiętasz różdżkę?
- Tak, co z nią?
- Była twojej matki, a strwabery berry był przeznaczony dla ciebie, otwiera wszystkie drzwi do innych królestw i wymiarów i do wszystkiego czego chcesz. Musisz go chronić.
- Wiem, co mogłoby się stać, gdyby wpadł w nie powołane ręce.
Kaito zaczął się dziwnie zachowywać jak nie on.
Po pierwsze prawił jej komplementy, po drugie cały czas spoglądał na strawbery berry.
- A teraz musimy iść do królestwa Lily. Użyj strawbery berry.
Mniej więcej przyjęła taką postawę:
Jej nowa broń wskazała jej brązowe, jasne drzwi.
Otworzyły się, Kaito i Anabella przeszli przez nie

Wchodzą do ciemnej komnaty
Idą naprzód
Przechodzą pod łukiem
Wchodzą do labiryntu

I nagle nadleciały wielkie ciacha i wielgachny kubek mleka
-Niewidzialny olbrzym? Czy to już nie jest lekka przesada?

Wali w olbrzyma zaklęciami
Olbrzym ucieka i zostawia posiłek
-Pysia! - Woła i zabiera się do jedzenia

(czas powrócić do normalności)
Robi jej się słabo
Upada na ziemię
Nie może się ruszyć
Czuje się coraz słabsza
Traci przytomność

Wszyscy rozeszli się do swoich królestw, Bella poszła na Solarię, Lily i Kanaye poszli do królestwa Lily, tylko Anabella, Kaito i Marietta zostali.
Marietta odeszła do swojego małego pokoiku.
Kaito i Anabella siedzieli na kanapie.
- Jak to się stało, że...
Kaito położył palec na jej ustach.
- Patrz.
Wskazał na ścianę.
Anabella zobaczyła pajęczynę, a na pajęczynie było z 50 pająków i mnóstwo ich ofiar.
Księżniczka miała krzyknąć, ale Kaito zasłonił jej usta ręką.
Po chwili zorientowała się, że na kanapie Kaito wcale nie siedzi, tylko jakiś straszny potwór.
Anabella krzyknęła.
Obudziła się.
Tak, to był tylko sen.
Leżała na zimnej posadce.
Przed nią były kraty.
Powoli wstała i złapała się dwóch prętów.
Rozejrzała dookoła, chciała rozerwać pręty, ale daremnie.
Usiadła przy ścianie.
Mdliło ją, kręciło jej się w głowie i miała wrażenie jakby miała znowu zemdleć.

Ląduje przed Anebellą
-Ałaaaaa!!! -jęczy
Wstaje na nogi
-Nie będę już korzystać z usług tej sali! - Jęczy

-Hmmm... Nie wiem. Ale możemy to sprawdzić
Wyjmuje z torebki magiczny GPS
-Chyba jesteśmy w...
Patrzy na ekran
-Jesteśmy w Magicznej Sali  Tort... - nie kończy bo rozładowała się bateria w GPS'ie
-W magicznej Sali Tort..... - myśli - Jak myślisz Magicznej Sali co?

-Nie tak szybko! - Mówi zatrzymując Anabellę, która idzie do jedzenia
-Strzały piasku! - Wystrzela strzały w jedzenie
Pyszności zmieniają się w narzędzia do tortur
-Ha!

-Jak? Drzwi są zablokowane - mówi szarpiąc za klamkę - To pułapka
Nagle spadają na nie łańcuchy
Robi szybki unik
Łańcuchy mimo to oplatają ją
-To na pewno pułapka!