Bloomi wróciła w to miejsce.
Po spotkaniu Elfika miała się na baczności.
Jednak kiedy poniosła się tańcu na schodach zapomniała o swoich troskach.
Inne czarodziejki patrzyły jak zwinnie porusza się po stopniach schodów.
Nawet wiedźmy, które znęcały się nad jakąś czarodziejką zwróciły na nią uwagę.
Bloomi zatrzymała się przy nich.
Zostawcie ją - Bloomi
Ha ha ha - wiedźmy
Bloomi rzuciła kilka mocnych zaklęć i uwolniła czarodziejkę.
Tańczyła jeszcze długi czas w górę, a potem uznała, że jest późno i tańczyła w dół.

Bloomi przychodzi tu ponownie
Uwielbia tańczyć na schodach
Tańczy na górę, mimo, że wszyscy na nią patrzą
Jest przy stopniach, które zajmują teraz czarnoksiężnicy
Poślizgnęła się na jednym ze stopni
Niby przypadkowo, ale Bloomi wiedziała, że nie ma prawa się w tym momencie poślizgnąć.
Już miała lecieć w dół, na oczach czarnoksiężników, gdy wtem ktoś ją złapał
Ten sam słodki zapach, który poczuła w swoim pokoju.
Stanęła pewnie na schodku i obróciła się, żeby zobaczyć i podziękować swojemu wybawcy
Obróciła się, ale nikogo nie zobaczyła.
Długi czas patrzyła w stronę dolnych stopni.
Coś było nie tak, wiedziała o tym
Nie miała prawa poślizgnąć się na zmianie stopnia.
Polegało to na tym, że masz położyć obie stopy na innych stopniach, które są najbliżej siebie. W ten sposób jakby się wchodziło po schodach.
Bloomi była zawodową tancerką i łyżwiarką, nie mogła sama popełnić tego błędu.
Przypomniała sobie małego elfa.
Postanowiła wrócić do szkoły.

Przychodzi
Widzi mnóstwo tęczy, więcej niż zazwyczaj.
Czuje strasznie słodki zapach, że aż można było wymiotować.
Wie, że to jest niebezpieczne miejsce, ale to było jej ulubione miejsce.
Wchodzi po schodach. Widzi wampira.
Strzela w niego sercem smoka.
Wampir obraca się w pył.
Nie ma po co marnować tyle energii, jedno dotknięcie mojego ognia i już ich nie ma - myśli.
Czuje, że ktoś za nią stoi. Udaje, że nie wie o tym.
Nagle obraca się i wyciąga swoją różdżkę. Różdżka zatrzymała się w momencie kiedy miała uderzyć tego kogoś.
Bloomi orientuje się, że ta osoba nie jest ani wampirem, ani kimś znajomym dla niej.
- Spokojnie - mówi mężczyzna. - Nie wiesz, że tu jest teraz nie bezpiecznie?
- A co ci do tego? - odpowiada
- Jestem Inuk. Łowca wampirów. Czuć od ciebie słodki zapach. Myślałem...
- Nie nie jestem wampirem, jednego właśnie unicestwiłam.
- Wampiry teraz są wszędzie, nie ma miejsca gdzie nie można byłoby poczuć tego słodkiego zapachu.
- Tylko skąd one tu się wzięły?
- Z góry, z tych schodów.
- Moich schodów?!
- Są twoje? Ah, jesteś czarodziejką płomienia smoka. Dyrektorka szkoły czarodziejek. Nie jesteś za młoda?
- Nie. Może i mam dopiero 18 lat, ale co z tego?
- Nie ważne, obowiązki wzywają. Lepiej wracaj do swoich podopiecznych.
- Oh! Nie będzie mi pan rozkazywał. A pan nie jest za młody na bycie łowcą?
- No to cześć.
Bloomi stała jeszcze chwilę, patrząc jak tamten idzie na górę. Sama wraca do szkoły.

Przychodzi
Czeka na pojedynek
- Przyszła, ta która uważa się z najpotężniejszą - zażartowała Bloomi
Dziewczyna nie cackała się. Od razu rzuciła potężne zaklęcie wody.
Bloomi odparła je i rzuciła w zamian kulą ognia.
Kula podpaliła kawałek bluzki dziewczyny.
Dziewczyna popadła w szał ciskała zaklęciami, które Bloomi mogła spokojnie odeprzeć.
- Trująca woda.
- Ciemne zaklęcia? A więc tak się bawimy. Demoniczny ogień!
- Strzała zatrutej wody!
- Strzała iluzji ognia!
Obie strzały wpadły na siebie i złączyły się w jedną całość. Która zdobędzie tą strzałę?
Bloomi zabiera ją lewitującym zaklęciem i bierze ją w dłoń. Strzała parzy ją.
Dziewczyna zabiera strzałę, ta ją zalewa cały czas wodą, tak że ta zaczęła się dławić.
Nagle z wszystkich stron nadleciał słodki zapach.
- A myślałam, że obejdzie się bez nich.  Ah!
Dłoń nadal piekła, a tamta dziewczyna ledwo łapała oddech.
- Już po nas...
W tym momencie do obu dziewczyn dołączyły 3 postacie. Było zbyt ciemno, żeby któraś mogła się zorientować kto przybył.
- Pomyśleliśmy, że może wam się przydać pomoc.
- Inuk!
- Ej, a ja to co?
- Kaname?!
- Ja jeszcze się nie przedstawiłem.
- Ale ja cie znam... - dołączyła dziewczyna - Ja jestem Mel, a on to Yun. Mój służący.
- Miło mi was poznać, to jak razem damy rade nie? - powiedziała Bloomi
- Pewnie - odpowiedział Inuk.
- Jak ręka? - zapytał Kaname.
- W porządku. Dam radę.
- Użyj healup - powiedziała Mel
Bloomi wyjęła z kieszeni małą buteleczkę i wzięła kropelkę eliksiru, ręka zagoiła się.
Potem wyciągnęła różdżkę, razem z Mel.
- Ty też? - obie zapytały się i tym pytaniem stały się dobrymi przyjaciółkami.
Cała 5 pokonała wampiry, które pojawiły się.
Piatka - łowca wampirów, najpotężniejszy z wampirów, dwie najpotężniejsze czarodziejki i bardzo dobry ochraniacz, służący.
- To jak dokąd idziemy? - zapytał Inuk
- My?
- No, jakoś musimy to uczcić, chyba powstała nowa grupa.
- No to do... kwiatowego ogrodu! - Mel i Bloomi obie wykrzyknęły
- Nie. Nad strumyk. - chłopców było więcej, niestety.

Przylatuje
Ląduje
Biegnie po schodach
Nagle schody zaczynają drżeć
Traci równowagę
Łapie się poręczy
Wciąga się
Poręcz łamie się
Spada w dół
Upada na kolana
Rozgląda się

Wstaje
Idzie ścieżką
Widzi duchy
Nagle jakiś duch przelatuje jej nad głową
Ogląda się
Nie może wykrztusić słowa
-Jasmine! - Woła w końcu
-Masz rację, użyj go - mówi Kanaye
-Ale... - mówi, ale on znika
,,Użyj go, czego mam użyć" myśli
Czuje miły powiew na szyi
Zdejmuje naszyjnik z rubinem
Biegnie za duchem Jasmine
Dotyka rękami naszyjnika
-Moc ożywienia! - Słowa same wychodzą jej z ust
Duch Jasmine zmienia się w dziewczynę
Jasmine upada na ziemię
Podbiega do przyjaciółki
Znikąd pojawia się Kanaye
-Pomogę Ci - ofiaruje swoją pomoc chłopak
Kanaye bierze Jasmine na ręce
Teleportują się do szkoły, do jej pokoju