Przychodzi.
Czuje dreszczyk emocji.
Wchodzi do zamku, ale potem szybko wychodzi.
Wraca do domu.
(Nie ważne co tam zobaczyłem)

Przychodzi
Pakuje się do zamku
Łazi ciemnymi korytarzami
Słyszy krzyk
Odwraca się
Widzi anioły śmierci lecące gromadami ku niej
Biegnie
Zgubiła się
Szuka wyjścia
Nie może znaleść
Czuje chłód
Odwraca się
Anioł Śmierci jest bardzo blisko, jak ją dotknie, ona zginie
Robi unik
Ucieka

Dobra, chyba przeniose to do strasznych

Przychodzi
Idzie przez most.
Podchodzi do drzwi zamku.
Popycha je, a jego oczom ukazje się duża ciemna sala.
Idzie przez nią.
Czuje, że coś obok niego przeleciało. Coś chłodnego.
- Jesteś wyjątkooowwwyyy... - coś powiedziało. - Taaakk... jesteś mroocznnyy...masz w sobie ciemność... Możesz przejść dalej....
- Co ja... duchem jestem? Nie idę nigdzie dalej, jakiś świr tu chodzi. - mówi Edek.
- Obraziłeś naaaas... musisz zapłacić za to... - odpowiada coś.
Nagle w sali zrobiło się zimno.
Edek cofnął się odruchowo do drzwi.
Wyszedł za nim się zamknęły.
Szybko przeszedł przez most.
Usłyszał krzyk.
Szybko wrócił do miasta.

Przychodzi
Jest ciemno
Wyjmuje różdżkę
-Lumos!
Robi się jaśniej
Nagle bąbel porywa jej różdżkę
Gonią bąbel
Nagle bąbel przekłuwa gałąź
Jej różdżka wpada do jeziora
Zrozpaczona skacze do wody
Zmienia się w syrenę
Na szczęście różdżka dalej świeci
Widzi światło w wodorostach
Łapie swoją różdżkę
Wpływa do jakiejś jaskini
Na szczęście jest tam skała
Wdrapuje się na kamień
Osusza się
Robi wodny bąbel
Przenika przez wodę
Nie zmienia się w syrenę
Bąbel wylatuje na powierzchnię
Kieruje bąbel nad ziemię
Przekłuwa bąbel
Wchodzą do zamku
Nagle widzą anioły śmierci
Te też je spostrzegły
Anioły gonią je
Uciekają
Nagle Natalka przewraca się
-Mamo, pomóż!
Nie wie co robić - uciekać czy ratować córkę
Podbiega do dziewczynki i pomaga jej wstać
Uciekają z zamku
Na szczęście anioły nie mogą go opuszczać
Wystraszone jadą dalej